اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف‌آباد

مقدمه: ﺧﺸــﻢ  و پرخاشگری در ﻫﻤﻪ فرهنگ‌ها دﯾﺪه  می‌شود و از شایع‌ترین ﻣﺸﮑﻼت رﻓﺘﺎری ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮان ﺷﺪه و ﺑﻬﺪاﺷـﺖ رواﻧـﯽ ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﻣﺨﺘﻞ می‌کنند. این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف‌آباد در سال 1396 انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمون بود. آزمودنی‌ها شامل 30 نفر از دانش­آموزان پسر دبیرستانی شهر نجف‌آباد بودند که نمره بالایی در پرسشنامه پرخاشگری  Spielbergerکسب کرده بودند و به‌ طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند، ابتدا از هر دو گروه آزمون سطح کورتیزول به عمل آمد و سپس هشت جلسه (هفته‌ای دو جلسه به مدت چهار هفته) آموزش مهارت مدیریت خشم برای گروه آزمون برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزشی، بار دیگر هر دو گروه مورد آزمایش قرار گرفتند و پرسشنامه خشم اسپیلبرگر را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.   یافته‌ها: بین میانگین نمره‌های پس‌آزمون گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی‌داری و جود داشت و آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول گروه آزمون در سطح معنی‌داری 05/0>p مؤثر بود. نتیجه‌گیری: می‌توان آموزش مدیریت خشم را به عنوان ابزاری حمایتی و مؤثر جهت کاهش پرخاشگری به شمار آورد و از آن به ‌ویژه برای نوجوانان پرخاشگر سود جست.